Στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, το ολοκαίνουριο τότε ξενοδοχείο της Πάρνηθας, άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά σε μία λαμπρή δεξίωση με παρόντες πολλές σημαίνουσες προσωπικότητες όπως ο πρωθυπουργός (Κ. Καραμανλής),ο αρχηγός της αξιοματικής αντιπολίτευσης (Σ. Βενιζέλος), και πολλοί αστέρες του κινηματογράφου και δημοσιογράφοι. Η εγκαινίαση του ξενοδοχείου ήταν ένα σημαντικό βήμα στην βελτίωση του τουρισμού στην Ελλάδα και η τότε κυβέρνηση στήριξε με ζήλο την εν λόγω επιχειρηματική δραστηριότητα.
Το στύλ του ξενοδοχείου ήταν εμπνευσμένο απο τα ξενοδοχεία των άλπεων και παρότι στο εσωτερικό του ήταν ένα υπερπολυτελέστατο ξενοδοχείο, απο τα πολυτελέστερα της Ελλάδας, σύντομα έγινε εμφανές το αισθητικό πρόβλημα που δημιούργησε το κτήριο στην περιοχή και χαρακτηρήστηκε απο πολλούς “έκτρωμα”! Το ξενοδοχείο διέθετε πολλές ανέσεις και εγκαταστάσεις για γκόλφ, σινεμά, πισίνες, γήπεδα τένις, και εστιατόρια και το κόστος κατασκευής του άγγιξε ένα ιλιγγιώδες ποσό. Είναι χαρακτηριστικό οτι η ανέγερση αυτού του ξενοδοχείου αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στις τάξεις των πολιτικών της εποχής, με τοην κυβέρνηση να κατηγορείται για το μέγεθος της σπατάλης. Είναι χαρακτηριστική η κριτική που έκαε τότε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή η Ελληνική αριστερά, η οποία μίλησε για “ένα παλάτι χτισμένο απο τον Καραμανλή με το αίμα του λαού”.
H ανέγερση του ξενοδοχείου στάθηκε αφορμή για να δημιουργηθεί και ένας σύγχρονος δρόμος που οδηγούσε απο την αθήνα στην Πάρνηθα, έτσι ώστε να μπορούν να προσεγγίζουν το ξενοδοχείο το οποίο βρίσκεται επάνω στο βουνό οι ταξιδιώτες. Τα λεωφορεία με επισκέτες έδιναν και έπαιρναν για χρόνια ολόκληρα, μεταφέροντας κόσμο στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου. Παρόλη την μεγάλη κίνηση στο ξενοδοχείο και την τεράστια διαφήμηση στον Ελληνικό τύπο, τα έσοδα του ξενοδοχείου δεν επαρκούσαν για να κρατήσουν ανοιχτό ένα τόσο πολυτελές θέρετρο και έτσι άρχισαν να συζητόύνται εναλακτικές λύσεις. Μία πρώτη ιδέα ήταν να σταματήσει να λειτουργεί σαν ξενοδοχείο και να μετατραπεί σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων.
Σιγά σιγά το ξενοδοχείο κατέληξε να υπολειτουργεί την καλοκαιρινή σεζόν και να παραμένει κλειστό για το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου. Το 1964 αποφασίστηκε να δαπανηθεί ένα μεγάλο ποσό για να κατασκευαστεί ένα τελεφερίκ το οποίο θα μετέφερε τον κόσμο στο ξενοδοχείο εύκολα και γρήγορα. Η επένδυση ήταν μεγάλη και έτσι ήταν μεγάλο και το ρίσκο που ανέλαβε ο επιχειρηματίας που το διαχειριζόταν. Όταν αυτή η επένδυση δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα καζίνο μέσα στο ξενοδοχείο. Η διοίκηση του ξενοδοχείο έδωσε στον επιχειρηματία Φρίξο Δημητρίου την άδεια να προχωρήσει, και το 1971 το καζίνο της Πάρνηθας άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό της Αθήνας. Τα εγκαίνια του καζίνο ήταν μία μεγαλυώδη γιορτή με πάνω απο δύο χιλιάδες παρευρισκόμενους και σύντομα το ξενοδοχείο και το καζίνο της Πάρνηθας κατάφεραν να γίνουν τα πιο κοσμικά θέρετρα όποου όλος ο καλός κόσμος της Αθήνας έπσευδε να διασκεδάσει παίζοντας ρουλέτα, φρουτάκια, πόκερ και μπλάκ τζάκ.
Το μέγεθος του ξενοδοχείου ήταν συγκλονηστικό καθώς καταλάμβανε 8 στρέματα και παρ’όλο το μέγεθός του, σταδιακά άρχισε να απαγορεύει την είσοδο σε αρκετό κόσμο λόγο πληθώρας επισκεπτών. Στις μέρες της μεγάλης του δόξας, το καζίνο της πάρνηθας απαγόραυε σε δημοσίους υπαλλήλους αλλά και σε όσους είχαν πολύ χαμηλό αιτήσιο εισόδημα να παίξουν στα τραπέζια του. Οι παρευρισκόμενοι έπρεπε να είναι πάντα καλοντυμένοι και να συμπεριφέρονται με ευπρέπεια και το καζίνο άρχισε να παρέχει στα μέλη του κάρτα μέλους, η οποία σταδιακά καθιερώθηκε ώς ένα σύμβολο status που καθιέρωνε κάποιον ώς μέλος της καλής κοινωνίας. Μάλιστα είναι γνωστό, οτι σε συγκεκριμένους κύκλους των Αθηνών, οι μάρκες του καζίνο της πάρνηθας είχαν ξεκινήσει να αντικαθιστούν τα χρήματα, καθώς αρκετές συναλλαγές μεταξύ ατόμων στους κοσμικούς κύκλους της αθήνας γινόταν με μάρκες του καζίνο της Πάρνηθας.
Οι μεγαλύτερες στιγμές του καζίνο ήταν ίσως τα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν όπου οι επισκέπτες πήγαιναν στο καζίνο καλοντυμένοι και ξενιχτούσαν ποντάροντας στα τραπέζια του. Το καζίνο παρείχε στους παρευρισκόμενους φαγητό μαγειρεμένο απο τους καλύτερους σέφ, αλλά και ζωντανή μουσική έχοντας κάποια απο τα γνωστότερα ονόματα του πενταγράμμου στην σκηνή. Κάποιοι απο αυτούς μάλιστα έπαιζαν στα τραπέζια του καζίνο μετά το πέρας της παράστασης που έπρεπε να δώσουν.
Το καζίνο της Πάρνηθας λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Ωστόσο τα μεγαλεία που γνώρισε τις περασμένες δεκαετίες έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Είτε λόγω απόστασης απο την Αθήνα είτε λόγω της μεγάλης ανάπτυξης των ιντερνετικών καζίνο και της άνεσης που προσφέρουν στους λάτρεις των παιχνιδιών καζίνο, το καζίνο της πάρνηθας γνώρησε μία παρακμή η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα.